Prolog

Oglądanie siatkówki już długo było moją pasją. Niestety NC+ nie oferował Polsatu Sport, ale za każdym razem, gdy jakiś mecz był na otwartym Polsacie, zawsze znajdowałam czas, żeby dopingować swoją drużynę. Nigdy jednak nie miałam okazji, by zasiąść na trybunach, założyć Biało-Czerwony szalik czy wianek na głowę i razem z całą halą odśpiewać Mazurka Dąbrowskiego. Czy coś z barwami lub logiem ulubionej drużyny.

zawsze korciło mnie, żeby pójść na mecz reprezentacji, czy Lotosu Trefla, bo akurat do Ergo Areny daleko nie mam. Jednak zawsze było jakieś ale. A to byłam nieletnia i rodzice nie chcieli mnie puścić, a to było za późno. Kiedy chciałam iść na mecz Ligi Światowej Polska-Argentyna i chciałam kupić już bilet, okazało się, że biletów już nie ma. Potem okazało się, że się przeprowadzam na jakąś wioskę. Wtedy już w ogóle nie było opcji, żeby iść nawet pod Ergo. Byłam szczerze załamana. 

W następnym sezonie przysięgałam sobie, że pójdę chociaż na jeden mecz Lotosu, Skry czy Resovii. Problemem stał się jednak dojazd. Na moją wieś nie dojeżdżały linie nocne, ani nawet wieczorne. Ostatni autobus był o 22:30. To była kompletna porażka. Kiedy już faktycznie był mecz, na który mogłam iść i był o normalnej godzinie popołudniowej, dzień wcześniej zerwał się okropny huragan i nie poszłam do szkoły, bo nic do mnie nie jechało, a ode mnie już w ogóle, bo główna droga szła przez las. To brzmi jak jakiś kiepski kawał, ale to prawda. Miałam okropnego pecha, jeśli chodzi o pójście na jakikolwiek mecz czy spotkanie z siatkarzami. 

Po czternastu miesiącach męki na tej wsi przeprowadziłam się z rodzicami z powrotem do Gdańska. To oznaczało jedno. W końcu będę mogła chodzić na mecze! 

_____________________________

Cześć wszystkim!

Witam na moim nowym blogu. Minęło dość sporo czasu odkąd coś publikowałam. Powyżej macie prolog. Dość krótki, ale myślę, że treściwy :)

Mam nadzieję, że przypadł on do gustu :*

Buziaki!